Αρχικά, συστηθήκαμε στα παιδιά και τους εξηγήσαμε το λόγο που βρισκόμαστε στη τάξη. Στη συνέχεια, εκτελέσαμε το πρώτο παιχνίδι. Τους είπαμε ότι ένα παιδί θα σηκωθεί και θα του κλείσουμε τα μάτια και θα προσπαθήσει να βρει το αρκουδάκι που έχουμε τοποθετήσει στο χώρο της τάξης ακούγοντας τις οδηγίες που θα του δίνουν οι συμμαθητές του. Ένα άλλο παιδί θα τον κρατάει από το χέρι για να μη χτυπήσει (επειδή θα έχει κλειστά τα μάτια) και τα υπόλοιπα παιδιά θα πρέπει να προσπαθήσουν να δώσουν σωστές οδηγίες, επειδή ο συμμαθητής τους δε θα βλέπει. Έτσι ρωτήσαμε τα παιδιά ποιος θέλει να κλείσει τα μάτια του και ποιο παιδί θέλει να κρατάει το χέρι του συμμαθητή του. Έδειξαν αρκετά παιδιά ενδιαφέρον, κι εμείς σε πρώτη φάση επιλέξαμε δύο από αυτά που σήκωσαν το χέρι τους. Αφότου πραγματοποιήθηκε το παιχνίδι και το παιδί βρήκε το αρκουδάκι το ρωτήσαμε Πως ένιωσε και Αν του φάνηκε δύσκολο. Το παιδί απάντησε ότι του φάνηκε δύσκολο. Λόγω της παρέμβασης της Νηπιαγωγού το παιχνίδι επαναλήφθηκε και από άλλα παιδιά (κάτι που εμείς δεν είχαμε συμπεριλάβει στον αρχικό σχεδιασμό). Αυτά τα παιδιά απάντησαν όμως στα ερωτήματά μας ότι δεν τους φάνηκε τόσο δύσκολο. Για αυτό το λόγο σηκώσαμε στο τέλος και ένα παιδί το οποίο δεν είχε τη βοήθεια ενός συμμαθητή του να του κρατάει το χέρι κι έπρεπε να βρει το αρκουδάκι μόνο ακούγοντας τις οδηγίες των συμμαθητών του.

Μετά από αυτό το παιχνίδι τους γνωρίσαμε το Roamer και τους διδάξαμε τις εντολές που μπορούμε να του δώσουμε. Αυτό το πραγματοποιήσαμε μέσα από έναν πίνακα που είχαμε ήδη φτιάξει. Ο πίνακας αυτός περιείχε στην αριστερή στήλη τις φωτογραφίες των κουμπιών του Roamer και στη δεξιά στήλη τις αντίστοιχες εντολές σε γραπτό λόγο. Έτσι διαβάζαμε τις εντολές που μπορούμε να δώσουμε στο Roamer και ταυτόχρονα δείχναμε και τα αντίστοιχα κουμπιά πάνω στο ρομποτάκι αλλά και τις αντίστοιχες εντολές που πραγματοποιεί.

Στη συνέχεια θέλοντας να διαπιστώσουμε αν τα παιδιά είχαν μάθει τις εντολές, έτσι ώστε να μπορέσουν μετά να χρησιμοποιήσουν το Roamer, τους μοιράσαμε φύλλα εργασίας με έναν πίνακα ίδιο με τον αρχικό. Μόνο που στη θέση που υπήρχαν οι απεικονίσεις των κουμπιών στα φύλλα εργασίας υπήρχε κενό. Ακόμη τους μοιράσαμε και αυτοκόλλητα με αποτυπωμένες τις εντολές του Roamer, τα οποία τους δώσαμε μέσα σε ένα χάρτινο μπολάκι, για να τα κολλήσουν στον πίνακα δίπλα στη σωστή εντολή. Πήραμε και εμείς παράλληλα φύλλα εργασίας και αυτοκόλλητα για να μπορούν να βλέπουν τα παιδιά τι πρέπει να κάνουν. Έτσι διαβάζαμε μία- μία εντολή και στη συνέχεια ρωτούσαμε τα παιδιά ποιο κουμπί νομίζουν ότι αντιστοιχεί σε αυτήν την εντολή. Αφού βρήκαν τη σωστή απάντηση κολλήσαμε το αντίστοιχο αυτοκόλλητο.

Έπειτα περάσαμε στην πράξη. Εφόσον είδαμε ότι τα παιδιά είχαν μάθει τις εντολές του Roamer αρχίσαμε να τον χρησιμοποιούμε. Στην αρχή σταθήκαμε η μία απέναντι στην άλλη και στείλαμε το Roamer σε μας ( ως παράδειγμα). Κάθε φορά πριν πατήσουμε τις εντολές ρωτούσαμε τα παιδιά να μας πουν ποιο κουμπί πρέπει να πατήσουμε και πόσα βήματα νομίζουν ότι πρέπει να κάνει ο Roamer για να φτάσει απέναντι. Μέσα από αυτή τη δραστηριότητα τα παιδιά οδηγήθηκαν στο συμπέρασμα ότι δε μπορούμε να ξέρουμε με βεβαιότητα πόσα βήματα πρέπει να κάνει ο Roamer κάθε φορά, και έτσι τα παροτρύναμε να φτιάξουμε μια μονάδα μέτρησης για να μπορέσουμε να βρίσκουμε πόσα βήματα αντιστοιχούν στην απόσταση που πρέπει να διανύσει ο Roamer. Τοποθετήσαμε λοιπόν ένα μαρκαδόρο στο Roamer και τον βάλαμε να περπατήσει ένα βήμα πάνω στο χαρτόνι. Μετά μετρήσαμε το βήμα του με την κορδέλα και την κόψαμε όσο είναι αυτό ( το βήμα του). Έτσι φτιάξαμε μια καινούρια μονάδα μέτρησης που αντιστοιχεί σε ένα βήμα του Roamer.

Στη συνέχεια, δώσαμε το Roamer στα παιδιά. Κάθε φορά ένα παιδί διάλεγε ένα φίλο του στον οποίο ήθελε να το στείλει και προσπαθούσε να βρει ποιες είναι οι σωστές εντολές. Η διαδικασία αυτή πραγματοποιήθηκε με τη δικιά μας βοήθεια καθώς κάθε φορά θέταμε ερωτήματα στο παιδί αυτό για να μπορέσει να κάνει σωστούς υπολογισμούς. Τέτοια ερωτήματα ήταν: Πιο κουμπί πατάμε πρώτα;, Πόσες φορές;, Προς τα πού πρέπει να το στείλουμε;, Πόσο πρέπει να το στρίψουμε;, Πόσα βήματα πρέπει να κάνει;. Κάποιες φορές που τα παιδιά δυσκολεύονταν να υπολογίσουν τα βήματα τα παροτρύναμε να μετρήσουν την απόσταση χρησιμοποιώντας την κορδέλα ( που αντιπροσώπευε ένα βήμα του Roamer).
Με την άφιξή μας στο Νηπιαγωγείο είχαμε σχηματίσει με αυτοκόλλητο του μέτρου ένα τετράγωνο πάνω στο έδαφος. Έτσι είπαμε στα παιδιά να βάλουν το Roamer να περπατήσει πάνω σε αυτό το τετράγωνο. Κάθε φορά ένα παιδί έβαζε το Roamer να διανύσει μια πλευρά του τετραγώνου και να στρίψει 90^ο ( όσο είναι η γωνία του τετραγώνου). Αυτό πραγματοποιήθηκε και με τη βοήθεια των συμμαθητών του. Αφότου κάθε παιδί ολοκλήρωνε τη διαδρομή αυτή κολλούσαμε τις αντίστοιχες εντολές σε ένα χαρτί με τη σειρά. Στο δεύτερο παιδί που προσπάθησε να βάλει το Roamer να κάνει αυτή τη διαδρομή τέθηκε από μας το εξής ερώτημα: Οι πλευρές του τετραγώνου είναι ίσες ή διαφορετικές; Επειδή όμως δεν μπορούσαν να συνδυάσουν τις ιδιότητες του τετραγώνου με τη δραστηριότητα που έκαναν, τους είπαμε εμείς ότι οι πλευρές, όπως και οι γωνίες του τετραγώνου, είναι ίσες. Αυτό φάνηκε και στην πράξη εφόσον τα βήματα που έκανε ο Roamer ήταν ίδια κάθε φορά. Αφού ο Roamer περπάτησε σταδιακά το τετράγωνο μία φορά χρησιμοποιήσαμε το χαρτί που είχαν κολληθεί όλες οι εντολές που έδωσαν τα παιδιά στο Roamer για να διανύσει ένα τετράγωνο, για να βάλουμε το ρομποτάκι να περπατήσει συνεχόμενα το τετράγωνο.Έτσι με αυτή τη δραστηριότητα τελειώσαμε τη Διδακτική μας παρέμβαση στο χώρο του Νηπιαγωγείου κι αφότου χαιρετήσαμε τα παιδιά και ευχαριστήσαμε τη Νηπιαγωγό αποχωρήσαμε από το Νηπιαγωγείο.

Οι στόχοι που είχαμε θέσει κατά την οργάνωση της διδακτικής παρέμβασης επιτεύχθηκαν όλοι κατά την πραγματοποίηση της. Αυτοί είναι: