Άμεση εκτίμηση ποσότητας
Submitted by mariapsycha on Mon, 06/17/2013 - 00:25Στα πλαίσια της παρούσας εργασίας θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε την έννοια της άμεσης εκτίμησης ποσότητας. Η διδασκαλία αυτής της έννοιας είναι πολύ σημαντική, καθώς σχετίζεται με την αρίθμηση και είναι πολύ χρήσιμη αφού θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε ως την βάση για να μπορέσει το παιδί να κατανοήσει και μετέπειτα στο σχολείο τις μονάδες, τις δεκάδες, να υποστηρίζει δηλαδή την κατανόηση του δεκαδικού μοντέλου και τη θεσιακή αξία των ψηφίων. Ακόμη, η εκμάθηση των αριθμολέξεων εμφανίζεται σε συνδυασμό με την ικανότητά τους για άμεση εκτίμηση ποσότητας. Η κατανόηση της έννοιας του αριθμού, είναι αποτέλεσμα πολλών δραστηριοτήτων συμπεριλαμβανομένων και της αναγνώρισης ποσοτήτων με μια ματιά (εύρεση πληθικότητας ενός συνόλου χωρίς καταμέτρηση), (Τζεκάκη, 2007). Η αναγνώριση των αριθμητικών συμβόλων σχετίζεται στενά με την αναγνώριση με μια ματιά ενώ μόνο περιορισμένα με την καταμέτρηση. Η καταμέτρηση δεν σχετίζεται καθόλου με την αναγνώριση με μια ματιά, όπως και με τις μικρές προσθέσεις, ενώ η αναγνώριση με μια ματιά σχετίζεται με τις προσθέσεις μικρών ποσοτήτων. Διδακτικά η δραστηριότητα στον πραγματικό κόσμο θα πρέπει να βοηθήσει το παιδί να συνδυάσει διάφορα στοιχεία που αναφέρθηκαν παραπάνω έτσι ώστε να συγκροτήσει μια ολοκληρωμένη μαθηματική έννοια αλλά και αφηρημένη μαθηματική έννοια.
Τα μαθηματικά συνδέονται με ένα πλήθος από ικανότητες και δεξιότητες που είναι σημαντικές για την ολοκληρωμένη προσωπική και κοινωνική ανάπτυξη του ατόμου και την εξέλιξή του σε έναν ενήλικο ικανό να λειτουργεί αποτελεσματικά τόσο στον επαγγελματικό του χώρο όσο και στην καθημερινή του ζωή. Ανάμεσα σε αυτές ιδιαίτερο ρόλο διαδραματίζουν οι ικανότητες να μπορεί κάποιος να σκέφτεται λογικά, να επιλύει προβλήματα, να εκτιμά και να αντιλαμβάνεται τις σχέσεις ανάμεσα σε πράγματα και καταστάσεις. Η συστηματική συμμετοχή των παιδιών σε οργανωμένες, δραστηριότητες ενεργητικής μάθησης που έχουν νόημα γι’αυτά και η διαμόρφωση στην τάξη ενός μαθησιακού κλίματος που τα ενθαρρύνει να αντιπαραθέτουν τις απόψεις τους αλληλεπιδρώντας μεταξύ τους, τους δίνουν τη δυνατότητα να εξελίσσουν συνεχώς τη σκέψη τους (Kazuko Kamii Clark, 2003) και να επιτυγχάνουν σταδιακά τις μαθησιακές επιδιώξεις που τίθενται. Μια από τις μαθησιακές αυτές επιδιώξεις είναι τα παιδιά να γίνονται προοδευτικά ικανά να κάνουν εκτιμήσεις. Εκτίμηση είναι η ευφυής πρόβλεψη (δηλαδή μια τεκμηριωμένη προσπάθεια προσέγγισης της πραγματικότητας) για το μέγεθος μιας ποσότητας ή για το πλήθος των στοιχείων μιας συλλογής ή ενός συνόλου. Ενθαρρύνοντας τα παιδιά να κάνουν εκτιμήσεις επιδιώκουμε να τα βοηθήσουμε να συνειδητοποιήσουν την αξία των εκτιμήσεων και όχι να πάρουμε απαραίτητα τη σωστή απάντηση (Δαφέρμου, Κουλούρη & Μπασαγιάννη, 2007).
Όσον αφορά τους στόχους της διδασκαλίας, οι γνωστικοί αφορούν την ικανότητα των παιδιών να αναγνωρίζουν διάφορες συλλογές αντικειμένων όπως ακουστικές, κιναισθητικές (σχηματισμοί δαχτύλων), οπτικές, συλλογές αντικειμένων σε γνωστούς χωρικούς σχηματισμούς (ντόμινο), η ικανότητα αναγνώρισης του πλήθους μιας συλλογής αντικειμένων ως όλο αλλά και ως σύνθεση μονάδων. Ως μεταγνωστικός στόχος θα μπορούσε να είναι η ικανότητα των παιδιών να αναγνωρίζουν αριθμητικούς σχηματισμούς. Για παράδειγμα η απαγγελία των αριθμολέξεων 2, 3, 4 δημιουργεί τον αριθμό 3 (Καφούση & Σκουμπουρδή, 2007). Τέλος, οι συναισθηματικοί στόχοι εστιάζουν στην ανάπτυξη της φαντασίας, αφού τα μικρά παιδιά αναφέρονται σε νοερές εικόνες για να απαντήσουν στις ερωτήσεις και τα μεγαλύτερα χρησιμοποιούν αυτές τις νοερές εικόνες για να αναπτύξουν στρατηγικές που θα τους βοηθήσουν στη λύση των προβλημάτων που έχουν να κάνουν με την άμεση εκτίμηση ποσότητας. Με άλλα λόγια η άμεση εκτίμηση ποσότητας αφορά μια ολική αντίληψη της ποσότητας χωρίς την προσφυγή στην απαρίθμηση και βασίζεται στην οπτική αναγνώριση των “κανονικών αντιληπτικών προτύπων” που δημιουργούν οι ολιγάριθμες συλλογές με μικρή πυκνότητα. Όπως όλα δείχνουν, η διαδικασία αυτή δεν είναι έμφυτη, αλλά αναπτύσσεται πολύ γρήγορα. Σύμφωνα λοιπόν, με την άμεση εκτίμηση τα παιδιά μπορούν να αντιλαμβάνονται πολύ γρήγορα, χωρίς να απαριθμούν ένα-ένα, το πλήθος των αντικειμένων συλλογών που περιλαμβάνουν από ένα μέχρι τέσσερα αντικείμενα.
Σχετικά με το ερώτημα γιατί διδάσκουμε αυτή την μαθηματική έννοια, θα μπορούσαμε να πούμε πως η ανάπτυξη αυτής της ικανότητας, όπως θα δούμε και στη συνέχεια, μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τα παιδιά για την ποσοποίηση των αριθμών και τους υπολογισμούς με αντικείμενα χωρίς να είναι απαραίτητη η διαδικασία απαρίθμησης ένα προς ένα των αντικειμένων μικρών συλλογών ( Λεμονίδης, 1998). Η άμεση εκτίμηση επίσης μας επιτρέπει να απαριθμούμε πιο γρήγορα συλλογές αρκετά μεγάλες, εφαρμόζοντας μια απαρίθμηση που χρησιμοποιεί, ως μονάδες, ομάδες από 2 μέχρι 3 στοιχεία. Τέλος αξίζει να σημειωθεί πως μέσω αυτής της διαδικασίας δίνεται στα παιδιά η δυνατότητα να κατανοήσουν καλύτερα το δεκαδικό μοντέλο και τη θεσιακή αξία των ψηφίων, πράγματα τα οποία θα λαμβάνουν χώρα καθ’ όλη τη διάρκεια της φοίτησης του στο ευρύτερο σχολικό του περιβάλλον.
Ο όρος άμεση εκτίμηση ποσοτήτων, subitizing, εισήχθη για πρώτη φορά από τους Kaufman, Lord και Volkman (1949) για να περιγράψει την ικανότητα των παιδιών να αντιλαμβάνονται και να δηλώνουν άμεσα το πλήθος μικρών συλλογών αντικειμένων χωρίς αρίθμηση. Στην εξέλιξη των ερευνών ο όρος αυτός χρησιμοποιήθηκε και με άλλες σημασίες, όπως για να περιγράψει την ικανότητα των βρεφών ακόμα και 6 μηνών να αναγνωρίζουν και να διακρίνουν ποσότητες μικρών συλλογών αντικειμένων που συνήθως διαφέρουν κατά ένα ( Klein & Starkley, 1988) ή την ικανότητα αντίληψης και διάκρισης της πληθικότητας μικρών συλλογών αντικειμένων, χωρίς αρίθμηση, ακόμα και χωρίς λεκτική δήλωση της ποσότητας (noverbal subitizing) ( Fischer, 1992). Ωστόσο, οι περισσότεροι ερευνητές χρησιμοποιούν τον όρο για να περιγράψουν την ικανότητα των παιδιών να προβαίνουν στην άμεση απόδοση αριθμολέξεων σε συλλογές αντιληπτικών δεδομένων, οι οποίες συνήθως παρουσιάζουν κάποια δομή, χωρίς την χρήση της αρίθμησης (verbal subitizing) (Benoit et al., 2004). Στην ηλικία των δύο ετών το παιδί που κρατάει στα χέρια από ένα παιχνίδι, μπορεί να μας πει ότι έχει δύο παιχνίδια. Αργότερα στην ηλικία των 5 ετών μπορούν χωρίς να αριθμήσουν να μας απαντήσουν στην ερώτηση “πόσα αντικείμενα έχει αυτή η συλλογή;”, όταν αυτά τα αντικείμενα δεν ξεπερνούν τα 5. Έτσι βλέποντας την πλευρά ενός ζαριού με 5 κουκίδες μπορούν να απαντήσουν ότι είναι πέντε (Καφούση & Σκουμπουρδή, 2007).
Η σχέση της άμεσης εκτίμησης ποσοτήτων για μικρές συλλογές αντικειμένων και της αρίθμησης έχει γίνει αντικείμενο πολλών ερευνών. Αρχικά θεωρήθηκε ότι εμπεριέχει την κατανόηση της έννοιας του αριθμού και είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την αρίθμηση, ενώ αργότερα υποστηρίχθηκε το αντίθετο ότι δηλαδή η άμεση εκτίμηση ποσοτήτων είναι μια γρήγορη μορφή αρίθμησης (Clements, 1999). Μάλιστα αυτή η σύγχυση υπάρχει ακόμα και σήμερα με αποτέλεσμα την ανάπτυξη δυο θεωριών, με τους οπαδούς της πρώτης να πιστεύουν ότι τα βρέφη έχουν μια μη συνειδητή γνώση των αρχών της αρίθμησης, ενώ αντίθετα της δεύτερης ότι η ικανότητα στηρίζεται σε αντιληπτικά ή χωρικά δεδομένα και δε συνδέονται με μια μη συνειδητή γνώση της πληθικότητας. Η δεύτερη θεωρία η οποία θεωρείται και πιο επαρκής, στηρίζεται σε πρόσφατες έρευνες οι οποίες έδειξαν την δυσκολία για γνώση των αριθμολέξεων (Fuson, 1998 × Wynn, 1992) οπότε και ασκούν κριτική στην πρώτη θεωρία η οποία βασίζεται στο μοντέλο του συσσωρευτή (accumulator model) (Meck & Church, 1983 στο Benoit et al., 2004) που χρησιμοποιείται για να ερμηνεύσει το μηχανισμό διάκρισης μικρών συλλογών. Σύμφωνα με αυτό κάθε εστίαση σε ένα αντικείμενο συνδέεται αυθόρμητα με την αποστολή του ως μέγεθος σε έναν υποθετικό συσσωρευτή. Γενικά, υποστηρίζουν ότι οι αριθμολέξεις απλώς απορρέουν, μέσω της αρίθμησης απο την αντιστοίχηση ανάμεσα στα ονόματα των αριθμών και τις ποσότητες ( Galistel και Gelman στο Καφούση και Σκουμπουρδή, 2007). Η δεύτερη θεωρία στηρίζεται στο μοντέλο αρχείου – αντικειμένου (object-file model) και του τρόπου αποτίμησης μιας ποσότητας μέσω της άμεσης εκτίμησης ποσοτήτων (Benoit et al., 2004). Σύμφωνα με αυτή υπάρχει μια ικανότητα μέσω της οποίας τα άτομα αντιλαμβάνονται την παρουσία αντικειμένων σε ένα δοσμένο περιβάλλον. Αυτά αποθηκεύονται σε διαφορετικά αρχεία ενώ τα σήματα που χρησιμοποιούν τα παιδιά ως ενδείξεις των αντικειμένων δεν είναι πάντα αριθμητικά. Όμως η γνώση συγκεκριμένων αριθμολέξεων και μια πρώτη εκτίμηση της πληθικότητας είναι αναγκαία.
Οι αρχές στις οποίες στηρίζεται η έννοια που μελετάμε οι οποίες συμπληρώνουν και την θεωρία την οποία υποστηρίζουμε είναι οι εξής τέσσερις: 1)Κάθε αντικείμενο εντάσσεται σε ένα μόνο αρχείο, 2)Κάθε σχηματισμός αντικειμένων ως όλο εντάσσεται σε μια μόνο κατηγορία αρχείου που συνδέεται με τη συγκεκριμένη αριθμολέξη, 3)Η φύση των αντικειμένων δεν επηρεάζει την κατηγορία, 4)Η χωρική διάταξη των αντικειμένων δεν επηρεάζει την κατηγορία του αρχείου. Επομένως, η γνώση των πρώτων αριθμολέξεων προέρχεται απο την ομαδοποίηση των αντικειμένων-αρχείων μέσω της άμεσης εκτίμησης ποσοτήτων στα οποία έχει δοθεί το συγκεκριμένο όνομα (το όνομα μιας αριθμολέξης) (Καφούση και Σκουμπουρδή, 2007). Κάποιες πρόσφατες έρευνες που έγιναν δείχνουν ότι η δεύτερη θεωρία ερμηνεύει πληρέστερα την ανάπτυξη των νοημάτων των πρώτων αριθμολέξεων από τα παιδιά. Αυτό που κάνουν τα παιδιά δεν είναι άλλο από το να εκτιμούν ταυτόχρονα το όλο από τα μέρη χωρίς να αριθμούν και αυτό γίνεται με την άμεση εκτίμηση ποσότητας (Benoit κ.α., 2004). Οι ηλικίες των παιδιών και ο αριθμός των αντικειμένων είναι δυο μεταβλητές θα λέγαμε οι οποίες επηρεάζουν τις απαντήσεις των παιδιών. Παιδιά ηλικίας 3 ετών απαντούν εύκολα σε ερωτήματα που συνδέονται με την παρουσίαση αντικειμένων ταυτόχρονα (ως όλο). Παιδιά ηλικίας 4 ετών δυσκολεύονται να προσδιορίσουν το πλήθος των αντικειμένων μιας συλλογής χρησιμοποιώντας την αρίθμηση αν και γνωρίζουν τις αριθμολέξεις. Οι αριθμοί 1-3 είναι πιο εύκολοι όσον αφορά το μέγεθος των αριθμών από τους αριθμούς 4-6. Πράγματι σε παιχνίδι που έκανα προσωπικά σε παιδιά ηλικίας 4,5 ετών και 3,5 ετών χρησιμοποιώντας για άμεση εκτίμηση ένα ζάρι υπήρξε δυσκολία στους αριθμούς 5 και 6 ενώ στους υπόλοιπους δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα. Η δυσκολία ξεπεράστηκε αμέσως με μία φορά όταν με κατάλληλες ερωτήσεις είδαμε το 6 και παίξαμε ξανά το παιχνίδι (Μ.Ψ).
Ο Van de Valle (2005) στο βιβλίο του προτείνει δραστηριότητες με πιάτα και τελίτσες, ντόμινο και λογοτεχνικό υλικό για την διδασκαλία της άμεσης εκτίμησης ποσότητας. Παιδαγωγικό υλικό υπάρχει άπειρο στη διάθεση μας. Υλικά που τα έχουμε στο σπίτι μας, ακόμα και φθηνά υλικά μπορούμε να βρούμε στο εμπόριο αρκεί να τα αξιοποιήσουμε κατάλληλα βασιζόμενοι στις άτυπες γνώσεις των παιδιών και να παίξουμε κάνοντας την διαδικασία της μάθησης ευχάριστη τόσο για τα παιδιά όσο και για εμάς τους ίδιους. Οι παγοθήκες, ακόμα και αυτές με διάφορα σχήματα, οι αυγοθήκες, το ντόμινο που παίζαμε μικροί, το ζάρι, κάρτες με συλλογές διαφόρων αντικειμένων και σε διάφορους σχηματισμούς, μουσική που θα παίξουμε με ένα τύμπανο με σκοπό τη δημιουργία ακουστικών συλλογών για την εισαγωγή των παιδιών στην έννοια της άμεσης εκτίμησης, ακόμα και ένα απλό χαρτί σε μέγεθος Α4 στο οποίο θα σχεδιάσουμε ένα σχήμα σαν αυτό της παγοθήκης, κουμπιά ή χάντρες (όσπρια), φασολάκια που θα αποτελέσουν τα αντικείμενα της συλλογής, αρκεί να αφήσουμε την φαντασίας μας ελεύθερη και τη δημιουργικότητα μας να μας οδηγήσουν σε διασκεδαστικά μαθηματικά μονοπάτια! Οι τεχνολογίες της πληροφορίας είναι στις μέρες μας απαραίτητες στη διδασκαλία διαφόρων μαθησιακών περιοχών, γιατί να μην τις αξιοποιήσουμε και στα μαθηματικά; Λογισμικό όπως το Kidspsiration3 αποτελεί άριστο εργαλείο με πολλαπλές δυνατότητες και ευκαιρίες για σχεδιασμό διαφόρων δραστηριοτήτων. Επίσης, εφαρμογές – παιχνίδια για άμεση εκτίμηση ποσότητας θα βρούμε και στο διαδίκτυο για έναν απόλυτα διασκεδαστικό τρόπο προσέγγισης της μαθηματικής έννοιας.
Τίτλος διδακτικού σεναρίου σχεδίου διδασκαλίας : Απαντήσεις με μια ματιά, Η προσέγγιση της Άμεσης εκτίμηση ποσότητας.
Ιδιαίτερη Περιοχή του γνωστικού αντικειμένου: Άμεσες Εκτιμήσεις ποσοτήτων
Συμβατότητα με Δ.Ε.Π.Π.Σ- Αναλυτικό Πρόγραμμα: Το προτεινόμενο σενάριο είναι συμβατό με το Αναλυτικό Πρόγραμμα Σπουδών του Νηπιαγωγείου και αφορά το γνωστικό τομέα των μαθηματικών. Είναι επίσης συμβατό με τους στόχους και τη φιλοσοφία του Διαθεματικού Ενιαίου Πλαισίου Προγράμματος Σπουδών καθώς στα πλαίσια των μαθηματικών επιδιώξεων του, είναι τα παιδιά να γίνουν προοδευτικά ικανά να κάνουν εκτιμήσεις.
Σκοπός και στόχοι του σεναρίου-σχεδίου διδασκαλίας. Γενικός Σκοπός: Ενθαρρύνοντας τα παιδιά να κάνουν εκτιμήσεις, σκοπός μας είναι να τα βοηθήσουμε να συνειδητοποιήσουν την «αξία» των εκτιμήσεων και όχι να πάρουμε απαραίτητα τη σωστή απάντηση.
Επιμέρους στόχοι
Οι μαθητές:
1. Γνωρίζοντας και κατανοώντας
- Να αναγνωρίσουν συλλογές αντικειμένων σε γνωστικούς χωρικούς σχηματισμούς.
- Να κάνουν εκτιμήσεις για το πλήθος των στοιχείων μιας συλλογής ή ενός συνόλου.
2. Επικοινωνώντας (και συνεργαζόμενος με άλλους)
- Να αναπτύξουν δεξιότητες συνεργατικής μάθησης.
- Να καλλιεργήσουν κριτική και δημιουργική σκέψη.
3. Συνδέοντας (με τη ζωή)
Οι δραστηριότητες για την ανάπτυξη της άμεσης εκτίμησης ποσότητας αρχικά μπορεί να αφορούν την αναγνώριση αντιληπτικών συλλογών δεδομένων, αλλά στην ουσία έχει ως στόχο να βοηθήσει τους μαθητές με την μετέπειτα πορεία τους, δίνοντάς τους τα απαραίτητα εφόδια για τη λύση μελλοντικών προβλημάτων.
Οριζόντιες ικανότητες: Κριτική Μαθηματική σκέψη, Αντιληπτική Ικανότητα,Εννοιολογική Ικανότητα
Εκπαιδευτικές Μέθοδοι και τεχνικές: Ομαδισυνεργατική, παιχνίδι, συζήτηση
Περιγραφή δραστηριοτήτων:
Δραστηριότητα 1
Βήμα 1: O εκπαιδευτικός συγκεντρώνει τα παιδιά στην παρεούλα. Αφού τους παρουσιάσει τον μαγνητικό πίνακα τους εξηγεί τί θα ακολουθήσει.
-Θα σας δείξω πολύ γρήγορα τον πίνακα αυτό και θέλω μετά να μου πείτε πόσα κουμπιά είδατε (σε αυτό το στάδιο ο εκπαιδευτικός κρατάει φανερό τον πίνακα για τουλάχιστον τρία δεύτερα)
Βήμα 2: Στη συνέχεια θέτει το ερώτημα, στους μαθητές:
- Πόσα κουμπιά είδατε στον πίνακα;
Aρχικά τα παιδιά πιθανότατα θα προσπαθήσουν να απαριθμήσουν αυτό που είδαν, επειδή αυτό όμως δεν είναι το ζητούμενο στη παρούσα δραστηριότητα, ζητάμε από τα παιδιά να δούνε ξανά τον πίνακα για να επαληθεύσουν την απάντησή τους και αυτή όμως η παρουσίαση τού πίνακα δεν θα ξεπεράσει τα τρία δεύτερα.
Βήμα 3: Κατόπιν, και αφού πάρουμε τις απαντήσεις των παιδιών, τους δείχνουμε τον πίνακα για τρίτη και τελευταία φορά, αφήνοντάς τον τώρα σε κοινή θέα. Στο σημείο αυτό ζητάμε από τα παιδιά να μας πουν με ποιόν τρόπο είδαν το σύνολο των χρωματιστών κουμπιών.
-Μπορεί κάποιος από εσάς να μου πει με ποιο τρόπο είδε το σύνολο των κουμπιών;
Κατά τη διάρκεια επεξήγησης ζητάμε από τα παιδιά να επαναλάβουν με ποιόν τρόπο αντιλήφθηκαν οι συμμαθητές τους τον αριθμό των κουμπιών και στη συνέχεια να μας πουν και αυτοί με τη σειρά τους πως έφτασαν στο αποτέλεσμα της απάντησής τους.
Βήμα 4: Όταν τα παιδιά εκφράσουν τις απόψεις τους σχετικά με το πως είδαν τις τελίτσες παρατεταμένες ,ο εκπαιδευτικός κρύβει πάλι τον μαγνητικό πίνακα και κάνει τις εξής ερωτήσεις:
-Πόσα κουμπιά είπαμε πως έχει πάνω ο μαγνητικός μας πίνακας; (Αφού τα παιδιά απαντήσουν, τους λέμε πως τώρα που θα τους ξαναδείξουμε τον πίνακα δεν θέλουμε να ακούσουμε τον αριθμό αλλά τον τρόπο που βλέπουνε τα χρωματιστά κουμπιά. Η διαδικασία αυτή, της παρουσίασης του πίνακα και πάλι δεν θα ξεπερνάει τα τρία δεύτερα).
-Τώρα πώς τις βλέπετε τις κουκίδες να είναι τοποθετημένες στον μαγνητικό μας πίνακα;
-Υπάρχει κάποιος που τις βλέπει με διαφορετικό τρόπο;
Καθώς τα παιδιά θα δίνουν τις απαντήσεις τους ο εκπαιδευτικός δείχνει με τα χέρια του τον τρόπο προσέγγισης του κάθε παιδιού.
Πιο συγκεκριμένα, σε αυτό το στάδιο θέλουμε τα παιδιά να εκτιμήσουν και να παρουσιάσουν τη ποσότητα με βάση τις νοητικές τους εικόνες και εξηγήσεις. Η δραστηριότητα αυτή αποκτά σημαντικό νόημα για τις μικρές ηλικίες, καθώς σύμφωνα με έρευνες, η τοποθέτηση των αντικειμένων σε ορθογώνιους σχηματισμούς διευκολύνει την ανάπτυξη της ικανότητας για άμεση εκτίμηση σε σχέση με άλλες διατάξεις.
Δραστηριότητα 2
Βήμα 1: Ο εκπαιδευτικός δίνει στα παιδιά ένα ζάρι με διάφορα κουμπιά και φύλλα εργασίας τα οποία είναι σχεδιασμένα όπως ο μαγνητικός πίνακας, δηλαδή με δέκα τετράγωνα κουτάκια, πέντε στη πάνω σειρά και πέντε στη κάτω. Στα φύλλα αυτά θα υπάρχει και μια δεύτερη απεικόνιση του μαγνητικού πίνακα, και αυτό γιατί θέλουμε να υπάρχουν συνολικά είκοσι τετράγωνα κουτιά, οι οποίοι θα είναι και οι μετρητές μας. Στη συνέχεια, τους ανακοινώνει ότι θα παίξουν ένα παιχνίδι. Το παιχνίδι αυτό θα έχει όνομα “Φτάσε πρώτος στο είκοσι”
Βήμα 2: Κατόπιν ο εκπαιδευτικός δίνει οδηγίες στα παιδιά για το πώς θα παίξουν το παιχνίδι. Του λέει λοιπόν, πως στο παιχνίδι αυτό ρίχνουμε το ζάρι ο καθένας με τη σειρά του, όταν το ζάρι φέρει για παράδειγμα τον αριθμό τρία, ο ανάλογος παίχτης θα πρέπει να τοποθετήσει στα φύλλα εργασίας τον αντίστοιχο αριθμό κουμπιών στα τετράγωνα κουτάκια. Μόλις κάποιος φτάσει να τα συμπληρώσει όλα τότε αυτός θα είναι και ο νικητής του παιχνιδιού.
Στο σημείο αυτό είναι πολύ σημαντική η παρέμβαση του εκπαιδευτικού με ερωτήσεις όπως:
-Μπορείς να μου πεις χωρίς να μετρήσεις πόσες τελίτσες έχεις τώρα στο φύλλο σου;
-Με ποιόν τρόπο έφτασες σε αυτό το αποτέλεσμα;
-Πόσες τελίτσες χρειάζεσαι για να φτάσεις μέχρι το 10 ή μέχρι το 15;
-Πόσες τελίτσες χρειάζεσαι για να φτάσεις στο 20;
Μέσα από αυτή τη δραστηριότητα στόχος μας είναι τα παιδιά να προσεγγίσουν το πλήθος ως όλο και ως μέρος. Σύμφωνα λοιπόν με τον παιδαγωγό Douglas H. Clement οι τύποι της άμεσης εκτίμησης ποσότητας είναι δύο, ο αντιληπτικός και ο εννοιολογικός. Στα πλαίσια αυτής της δραστηριότητας προσπαθήσαμε να προσεγγίσουμε τον εννοιολογικό τύπο της άμεσης εκτίμησης, καθώς η χρήση του ζαριού ευνοεί την άμεση εκτίμηση μιας συλλογής στοιχείων.
Δραστηριότητα 3:
Βήμα 1: Ο εκπαιδευτικός παρουσιάζει στα παιδιά το παιχνίδι Ντόμινο.
Αρχικά τους δείχνει από τι αποτελείται και τους κάνει ερωτήσεις όπως:
-Τι σας θυμίζουν αυτές οι κάρτες;
-Σαν τι μοιάζουν;
Βήμα 2: O εκπαιδευτικός σε αυτό το σημείο μπορεί να χρησιμοποιήσει τις κάρτες, όπως έκανε και με τον μαγνητικό πίνακα, δηλαδή να παρουσιάσει στα παιδιά μια κάρτα από το Ντόμινο για τρία δεύτερα και στη συνέχεια να κάνει στα παιδιά τις εξής ερωτήσεις:
-Πόσες τελίτσες είδατε σε αυτή την κάρτα;
-Πώς ήταν οι τελίτσες τοποθετημένες πάνω στην κάρτα;
Αυτό το κάνουμε με σκοπό οι μαθητές, με τη διαδικασία της άμεσης εκτίμησης, να εξοικειωθούν με το να βρουν γρήγορα και να αποδώσουν άμεσα τον πληθάριθμο σε ποσότητα, η οποία τους παρουσιάζετε με οργανωμένη μορφή, όπως γίνεται με το Ντόμινο.
Βήμα 3: O εκπαιδευτικός δίνει στα παιδιά οδηγίες για το πώς μπορούν να παίξουν το παιχνίδι. Μπορούμε εδώ ανάλογα με το μαθησιακό επίπεδο των παιδιών να διαμορφώσουμε αναλόγως και το παιχνίδι μας. Πρώτος τρόπος (2 παίχτες), προσέγγιση μικρότερων ηλικιών ή χαμηλότερου μαθησιακού επιπέδου. Ζητάμε τα παιδιά να καθίσουν σε δυάδες και τους μοιράζουμε από έναν αριθμό καρτών του Ντόμινο. Οι κάρτες αυτές θα είναι γυρισμένες ανάποδα, όταν θα τις γυρίζουμε θα πρέπει τα παιδιά “χωρίς να μετρήσουν” να πούνε ποια μεριά από τις δύο έχει τον μεγαλύτερο αριθμό τελειών. Αυτός που η μεριά του έχει τον μεγαλύτερο αριθμό τελειών, στη συνέχεια κρατάει την κάρτα και γυρίζει αμέσως την επόμενη. Αυτός ο τρόπος δόμησης που πηγάζει από αυτό το παιχνίδι, βοηθά στην ανακάλυψη, απομνημόνευση και ομαδοποίηση συλλογών, διαδικασία η οποία πολλές φορές βασίζεται στην άμεση εκτίμηση. Δεύτερος τρόπος (2 ή περισσότεροι παίχτες), προσέγγιση μεγαλύτερων ηλικιών ή υψηλότερου μαθησιακού επιπέδου. Τοποθετούμε όλες τις κάρτες ντόμινο σε τετράγωνη διάταξη. Αφού ορίσουμε με τα παιδιά ένα σημείο έναρξης τους δίνουμε οδηγίες για το πώς μπορεί να παιχτεί το παιχνίδι μας. Αρχικά κάποιος αρχίζει από το σημείο έναρξης που ορίσαμε να μετράει κυκλικά από το ένα μέχρι το έξι. Όταν ο αριθμός που λέει-προσφωνεί συμπέσει με τον αριθμό της κάρτα που δείχνει με το δάχτυλό του τότε, ο παίχτης μπορεί να σηκώσει την κάρτα αυτή και να την κρατήσει. Αν μέχρι τον αριθμό έξι δεν έχει βρεθεί κάρτα με τον αντίστοιχο αριθμό, ζητάμε να παίξει ο επόμενος παίχτης. Στη συνέχεια παίζει ο επόμενος παίχτης, που και αυτός κάνει το ίδιο. Σκοπός του παιχνιδιού είναι να συλλέξουν οι παίχτες όσο το δυνατόν περισσότερες κάρτες για να χριστούν νικητές του παιχνιδιού. Θεωρούμε πως η δραστηριότητα αυτή πέρα από διασκεδαστική για τα παιδιά είναι συγχρόνως και πολύ ωφέλιμη, καθώς τα παιδιά δεν εκτιμούν απλά μια ποσότητα αλλά παράλληλα τους ζητάτε να συνδυάσουν αυτό που προφέρουν με αυτό που βλέπουν (λέξη με εικόνα). Είναι πολύ σημαντικό τα παιδιά να κάνουν άμεση εκτίμηση μιας ποσότητας που βλέπουν, που προφέρουν ή ακόμα που ακούν. Αυτή η δεξιότητα θα τους βοηθήσει να προσεγγίσουν αργότερα πιο εύκολα και πιο αποτελεσματικά και άλλες έννοιες στο Χώρο Των Μαθηματικών.
Δαφέρμου, Χ., Κουλούρη, Π. & Μπασαγιάννη, Ε. (2007). Οδηγός Νηπιαγωγού Εκπαιδευτικοί Σχεδιασμοί Δημιουργικά περιβάλλοντα μάθησης. ΟΕΔΒ: Αθήνα
Καφούση, Σ., & Σκουμπουρδή, Χ. (2007). Τα μαθηματικά των παιδιών 4-6 ετών: Αριθμοί και χώρος. Αθήνα: Πατάκης|
Λεμονίδης Χ. (1998). Διδασκαλία των πρώτων μαθηματικών εννοιών. Ερευνητική διάσταση της διδακτικής των μαθηματικών, 3, 87-122.
Τζεκάκη, Μ. (2007). Μικρά παιδιά, μεγάλα μαθηματικά νοήματα: Προσχολική και πρώτη σχολική ηλικία. Αθήνα: Gutenberg
Van de Walle, J. A. (2005). Μαθηματικά για το Δημοτικό και το Γυμνάσιο: Μια εξελικτική διδασκαλία. Αθήνα: Τυπωθήτω
EssdackDucks. (2010, Μάιος 27) By the numbers- Subitizing. [αρχείο βίντεο]. Ανασύρθηκε από: http://www.youtube.com/watch?v=BMXfw_5tPkg